پل نمکی از یک لوله U شکل حاوی محلول یک نمک یا کاغذ صافی آغشته به محلول یک نمک است که بین دو نیمه پیل قرار داده می شود. نقش پل نمکی یکی تکمیل مدار و دیگری مهاجرت یون هاست. در پل نمکی آنیون ها به سمت آند و کاتیون ها به سمت کاتد مهاجرت می کنند.
معمولآ نمکی که در پل های نمکی استفاده می شود پتاسیم نیترات و یا پتاسیم کلراید است. ویژگی که پل نمکی باید داشته باشد این است که از یک محلول نمکی ساخته بشود که با هیچ کدام از الکترولیت های دو نیمه پیل واکنش ندهد. یعنی چه واکنش ندهد؟
در شیمی معدنی زمانی می گوییم یک واکنش شیمیایی انجام شده است که در طرف دوم یا رسوب یا گاز و یا آب تولید شده باشد. پس پل نمکی نباید با هیچ کدام از الکترولیت های دو نیم پیل رسوب، گاز و یا آب تشکیل دهد.
از آنجایی که تمام نیترات ها محلول هستند پس نمک نیترات کاندید خوبی برای پل نمکی است. همچنین همه نمک های فلزات قلیایی نیز محلول هستند. پس ما می توانیم از نمکی استفاده کنیم که یک طرف آن نیترات باشد و یک طرف دیگر آن فلز قلیایی باشد مانند پتاسیم نیترات، اما اگر خواستیم از نمکی مانند سدیم کلرید یا نمک خوراکی استفاده کنیم باید توجه داشته باشیم که با محلول الکترولیت ها رسوب ندهد، از آنجایی که کلرید های نقره، جیوه و سرب نامحلول هستند پس اگر یکی از الکترولیت ها شامل این نمک ها باشد(مانند نقره نیترات) نمی توانیم از سدیم کلرید به عنوان پل نمکی استفاده کنیم. اما اگر هیچ کدام از الکترولیت ها شامل نمک نقره، جیوه و سرب نباشد می توان از محلول سدیم کلرید به عنوان پل نمکی استفاده کرد.
نویسنده:امیرحسین غریبی
ویرایش: کیان کیانی